Pιχάρδος Σωμερίτης
ΔΙΑ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ«_Η αλήθεια είναι ότι από κρίσεις πάμε καλά, όλες τις έχουμε, εσωτερικές
και εξωτερικές. Το πρόβλημα είναι η κρίση η δική μας, το πώς κρίνουμε τα
πράγματα και το πώς τα διαφεντεύουμε_»
Από εκλογές σε εκλογές
ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ μήνες θα έχουμε δημοτικές εκλογές. Τα συνεργεία των Δήμων έχουν
βγει στους δρόμους όπως τα λουλούδια βγαίνουν στους ανοιξιάτικους κήπους.
Κάθε εργάκι που προχωρεί έχει και την πινακίδα του. Μας εξηγεί ότι ακόμη
και αυτός ο νέος μισοπεζόδρομος στη Νεάπολη (της Αθήνας!) με χρήματα (και)
της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται. Συχνά, ο περαστικός
βλέπει πάντως μπάζα, υλικά και αυτές τις πινακίδες, όχι όμως και συνεργεία.
Απεργούν; Ξεκουράζονται; Πέταξαν μήπως ξανά μερικές χιλιάδες Αλβανούς και
Πολωνούς εκτός υπερηφάνων μη ρατσιστικών εθνικών συνόρων και μείναμε με την
τσάπα στα χέρια; Δεν ξέρω.
Πριν από μερικά χρόνια, σε προηγούμενες δημοτικές εκλογές, στόχος ήταν η
γειτονιά μου. Κάθε πρωί, ακριβώς στις εφτά, έμπαιναν μπροστά οι
«κομπρεσέρ», πεταγόμουνα πανικόβλητος από το κρεβάτι (νυχτόβιος ακόμη τότε,
τώρα όχι, και δε φταίει ο Παπαθεμελής, αλλά τα χρονάκια) και περίμενα
δέκα-δεκαπέντε λεπτά να ησυχάσουν. Διότι αυτό ήταν η πρωινή έγερση.
Βεβαίως, πριν από τις δημοτικές εκλογές θα έχουμε τις ευρωπαϊκές. Μας
ενδιαφέρουν; Δε φαίνεται. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το πόσα θα πάρει
ο ένας και το πόσα θα πάρει ο άλλος και σε ψήφους για τα δικά μας και σε
χρήματα, πάλι για τα δικά μας. Και τα μεν χρήματα λίγο-πολύ τα έχουμε ήδη
μετρήσει σε «πακέτα Ντελόρ» και μάλλον θα τα πάρουμε αν δε βρεθούμε υπό
δικαστική απαγόρευση κι έτσι και τα πάρουμε, τότε να δεις τι γίνεται. Τα
περί σχεδίου Μάρσαλ, Κοσκωτά και ΑΓΕΤ, παιχνίδια για πρωτάρηδες θα
φαίνονται. Όσο για τις ψήφους αυτό θα παιχτεί: ποιος θα είναι πιο
χαμηλοβλεπούσα Μαγδαληνή, να βάλουν ένα χεράκι οι Μητροπολιτάδες, ο
Αντωνάκης ή η Δημητρούλα;
Αντε όμως, ας αφήσουμε τα μεγάλα και σπουδαία -καλά το σημείωσε ο φίλος ο
Νίκος Δήμου, τι θέλω κι ανακατεύομαι ή, διαφορετικά, γιατί δεν κάθομαι
φρόνιμα όπως ο γνωστός Βασίλης του μύθου να γίνω νοικοκύρης; - κι ας
επιστρέψουμε στα δικά μας, τα καθημερινά, τα «δημοτικά».
E, λοιπόν, να μερικά. Οι μελέτες για το τραμ της Αθήνας τερματίζονται, μόνο
που τα καταφέραμε και ο πεζόδρομος της Δερβενίων (στη Νεάπολη)
χρηματοδοτείται μεν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως το τραμ το τελευταίο
φαίνεται ότι δεν το προλάβαμε, το χάσαμε και ψάχνουμε τώρα να βρούμε άλλους
πόρους. Προφανώς, ο εργαλάβος της Δερβενίων είχε «δόντι».
Αλλο: δαπανούμε (αλλιώς δε γίνεται) μερικά τρις, δικά μας και κοινοτικά,
για το Μετρό που θα έχουν να τρώνε και τα εγγόνια των εγγονιών μας (όταν
λέω «μας» εννοώ βεβαίως «τους»). Και όμως, με μερικά δις θα μπορούσαμε να
προσθέσουμε δύο άλλες γραμμές στα χνάρια παλαιών σιδηροδρομικών συνδέσεων
της Αττικής.
Ακόμα ένα: ανακάλυψα (ναι, το ξέρω, τώρα ξύπνησα!) ότι τις μεγαλύτερες
ζημιές στο υπάρχον Μετρό τις κάνουν οι «φίλαθλοι», αφού στην αρχή, στη μέση
και σχεδόν στο τέλος του περνάει κοντά από τα μεγάλα στάδια της
ποδοσφαιρικής και καλαθοσφαιρικής συμφοράς. Όταν επιτρέπεται στους οπαδούς
A να μπαίνουν στα βαγόνια, οι οπαδοί B ρίχνουν πέτρες και σίδερα και τα
σπάνε. Οι οπαδοί A, στο μεταξύ, τα σπάνε εντός οχημάτων. Μία λεπτομέρεια:
όταν απλώς αποφασίζεται να μη λειτουργεί το Μετρό τα απογεύματα μεγάλων
αγώνων, η επόμενη «αγωνιστική» περνάει χωρίς βανδαλισμούς, διότι οπαδοί
είμαστε, φίλαθλοι αυτοχαρακτηριζόμαστε, αλλά ο ποδαρόδρομος δεν μας αρέσει.
Πράγμα που συμβαίνει και με τις σχέσεις μας με την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τζάμια σε βαγόνια δεν σπάνε όμως μόνο οι φίλαθλοι. Σπάνε και άλλοι. Το
θαυμάσιο τρένο Αθήνα-Ναύπλιο δέχεται συνεχείς επιθέσεις από τους οπαδούς
της παράδοξης αυτής ελληνοπρεπούς Ιντιφάντα. Χωρίς κίνδυνο για τους
ταξιώτες, γιατί τα τζάμια είναι ασφαλείας. Αλλά με κόστος για τον ΟΣΕ που
πρέπει να τα αλλάζει. Ποιοι ρίχνουν τις πέτρες; Αγνωστο (;).
Παιδιά; Μα δεν υπάρχουν πια και τόσα!. Έτσι όπως το σκεφτόμουνα θυμήθηκα
μιαν αρχαία σχεδόν συμβουλή για την ανακάλυψη εγκληματιών: για να τους
βρεις, πρέπει να ανακαλύψεις πρώτα ποιος έχει συμφέρον να μη χρησιμοποιεί ο
κόσμος τον ΟΣΕ.
Και οι δημοτικές εκλογές; Ας ξαναγυρίσουμε σ? αυτές. Για τα συνεργεία,
μιλήσαμε. Ξεχάσαμε τις διαδηλώσεις, το εθνικο-ορθόδοξο πάθος τόσων δημάρχων
διαφόρων προελεύσεων. Πόσο κόστισαν; Και πόσο θα κόστιζαν μερικά απλά έργα
για να μπορέσουν να ζήσουν εργαζόμενοι οι Πόντιοι (και όχι οι
«ρωσοπόντιοι», όπως τους λένε οι πανάθλιοι) χωρίς να περιφέρονται με τα
ρετάλια της σοβιετικής «τεχνολογίας»; Πόσο θα κόστιζαν μερικές
αποζημειώσεις για δημευμένες περιουσίες «σλαβομακεδόνων» που πολλά σημερινά
εξηγούν;
Διαδήλωσαν οι Πόντιοι τις προάλλες στη Θεσσαλονίκη για το ρατσισμό που
ασκείται σε βάρος τους, για τη μιζέρια τους, για την εγκατάλειψή τους από
όλους μας, διότι αυτοί είμαστε, η «Μακεδονία είναι μία και μόνο Ελληνική»,
οι Πόντιοι όμως της προσφυγιάς είναι «ρωσοπόντιοι» άρα δεν είναι Έλληνες. H
δημοσκόπηση είναι πρόσφατη, μεταδόθηκε από τον Αντέννα (στην εκπομπή «Τέλος
Εποχής»). Ναι, είμαστε ρατσιστές και το ξέρουμε, το γνωρίζουμε, το
διαπιστώνουμε και με αυτό τι κάνουμε; Ήλθε η Ντανιέλ Μιτεράν στην Αθήνα για
το «ευρωπαϊκό διαβατήριο εναντίον του ρατσισμού», μας είπε: να εμείς
κάνουμε αυτό και τούτο εναντίον, να τι θα μπορούσαμε να κάναμε όλοι μαζί,
κι εμείς; Λίγα ελάχιστα.
Με την εξαίρεση δύο υπουργών που, σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, δήλωσαν ότι
όχι δεν συμφωνούν με τη ρατσιστική και επικίνδυνη πλέον αναγραφή του
θρησκεύματος στις ταυτότητες, ότι θα επιδιώξουν κάτι να γίνει, αλλά
δυστυχώς_ Ποιοι υπουργοί; O Γιώργος Παπανδρέου και ο της Δικαιοσύνης
Κουβελάκης.
Μπράβο τους και μαζί τους, είναι δεν είναι υποψήφιοι σε ευρωπαϊκές και
δημοτικές εκλογές. Διότι κέρδισαν ήδη τη συμπάθεια και το σεβασμό μας._Ρ.Σ.